Kipmiljonair!

Na het afscheid nemen in Kuala Lumpur van Elisah en Kim ben ik vorige week maandag maar Cambodja gevlogen. Op het vliegveld ontmoette ik Job weer en samen zijn we ingestapt. Bij het landen in Siem Reap had de piloot een kleine verassing voor ons...omdat AirAsia een bepaalde tijd bestond zou er een speciaal lied voor ons worden gespeeld. Natuurlijk verwachte ik een of ander commercieel nummer ter promotie van AirAsia maar in plaats daarvan werden we allemaal verrast door een live performance van het nummer Endless Love door de piloot en ik moet zeggen dat het nog best goed was ook. Een superleuk begin van het Cambodja avontuur! Op het vliegveld moesten we ons visum aanvragen en daarbij ging ons paspoort langs wel geteld vijftien mensen die allemaal een handeling of stempel moesten zetten voordat we ons paspoort weer in ontvangst mochten nemen. Banen crieeren of bureaucratie...ik weet het niet...maar het zag er iig grappig uit.

De drie daarop volgende dagen stonden in het teken van de tempels van Angkor, eigenlijk het hoogtepunt van mijn reis. Het Ankor Wat tempel gebied is megagroot, zo'n 1000 vierkante kilometer en bevat honderden tempels. Angkor (wat min of meer hoofdstad betekend) is opgebouwd tussen de 9e en 15e eeuw en was waarschijnlijk 's werelds eerste megapool. Op het hoogtepunt woonden er omgeveer een miljoen mensen. Angkor is gebouwd als de symbolische presentatie van Mount Meru, het mount olympus van het Hindoeisme en zodoende 'hemel op aarde'. Doordat de god-koningen van die tijd elkaar telkens wilden overtreffen werden er steeds grotere tempels gebouwd ter verering van hindoeistische en boedhistische goden. En daar zijn ze in geslaagd want het hoogtepunt van Angkor, de Ankor Wat tempel, is het grootste religieuze gebouw ter wereld. Gelukkig staan de mooiste en belangrijkste tempels bij elkaar in dit grote gebied en kun je heel wat zien in drie dagen.

Van Siem Reap ben ik naar Battambang gegaan samen met nog een andere jongen van mijn hostel. Helaas was er in de afgelopen tien dagen zoveel regen gevallen dat grote gedeeltes van Cambodja, waaronder dus ook Battambang, overstroomd waren. Hierdoor was de rechtstreekse weg onbegaanbaar en moesten we zo'n vijf uur omrijden via de Thaise grens. Maar gelukkig zijn we er uiteindelijk gekomen! Battambang staat bekend om zijn boerenland en dus hebben we de volgende dag met z'n vieren een tuktuk ingehuurd en rondgereden. Het hoogtepunt van de tour was de bamboo train. Dit houdt in een plat vlak van bamboe op vier wielen met 'buitenboordmotor' waar je dan bovenop gaat zitten en over een oud hobbelig spoor door de bush bush rijdt. Niet super spectaculair maar zeker leuk om een keer mee te maken. En wat doe je dan als je tegenliggers tegenkomt op het spoor (want er is maar een spoor), gewoon de 'trein' even uit elkaar halen, de ander laten passeren en hem daarna weer opbouwen en verder gaan.

Na twee nachtjes Battambang was het tijd voor de hoofdstad Phnom Penh. Helaas kan ik hier qua activiteiten kort over zijn omdat ik de twee dagen dat ik er was, ziek was (licht griepje vermoed ik). Don't worry...inmiddels voel ik me weer de oude! Maar de activiteiten die ik wel heb ondernomen hebben nogal een geschiedenis waar ik nog wel even wat over wil vertellen. Dus voor diegenen die het leuk vinden lees rustig verder en voor diegenen die geen zin hebben in een geschiedenis les sla de komende alinea rustig over. Het enige wat ik namelijk echt wilde bezoeken in Phnom Penh waren de Killing Fields en de S21 Prison en dat is gelukkig gelukt ondanks dat ik niet lekker was. Ik moet eerlijk toegeven dat ik heel slecht op de hoogte was van de recente Cambodjaanse geschiedenis en het Pol Pot regime voordat ik naar Cambodja kwam. Dus voordat ik naar de Killing Fields ging heb ik me wat ingelezen en ik schrok er nogal van...hoe kan zoiets gebeuren en vooral ook zo relatief kort geleden. In de jaren 60 begon Cambodja onder invloed te raken van de Vietnam oorlog. Het oosten van het land werd door Vietnam gebruikt in hun gevecht tegen de Amerikanen en grote gedeeltes van het land werden gebombadeerd en overgenomen. De toenmalige president werd verstoten en richtte een 'government in excile' op in Beijing. Vanuit hier allieerde de regering zich met een inheemse Cambodjaanse revolutionaire eenheid, de Khmer Rouge (KR; rode Khmer). Toen de Khmer Rouge Phnom Penh in nam op 17 april 1975 implementeerden deze een van de meest brute en radicale herstructureringen van een land ooit. Het doel was om Cambodja een puur boeren-agrarische gemeenschap te maken, vrij van alle voorgaande invloeden. Dit hield in dat binnen een paar dagen alle mensen van de steden naar het platteland moesten verhuizen (met geweld). Hier moest iedereen (zieken, ouderen, kinderen) als slaven voor vele uren per dag aan het werk. Mensen kregen geen goed onderdak, eten of pauze en vele stierven op weg naar of tijdens het werk op het platteland. Daarnaast had Pol Pot (leider van de Khmer Rouge, echte naam Saloth Sar) het idee dat iedereen die enigszins intellectueel onderbouwd was (dit hield in iedereen met een opleiding, mensen die een andere taal spraken of zelfs maar een bril droegen) of op wat van manier dan ook zich tegen de KR verzette (inclusief vele mensen uit zijn eigen KR), een bedreiging vormden voor zijn nieuwe pure staat en daarom moesten worden gedood. Ook werden vele religieuze gebouwen/beelden, scholen en andere educatieve of religieuze instituten gesloten, gesloopt of omgebouwd tot gevangenis (er mocht geen religie of educatie meer zijn in de nieuwe staat). Zo ook een voormalige school in Phnom Penh die om werd gebouwd tot de S21 Prison waar ik een bezoek aan heb gebracht. En dat was heftig! Het Pol Pot regime heeft zo'n drie jaar geduurd voordat Cambodja op 7 januari 1979 werd bevrijd door Vietnam. In deze tijd hebben zo'n 17 000 mensen in de S21 Prison gezeten. Hier werden ze verhoord en gemarteld totdat ze toegaven aan de dingen waarvan ze vals werden beschuldigd. Sommigen stierven in de gavangenis maar diegenen die waren veroordeeld werden van de gevangenis naar 'Killing Fields' vervoerd waar ze werd verteld dat ze aan het werk zouden gaan. In plaats hiervan werden ze (veelal) dezelfde nacht nog vermoord. Omdat de KR geen kostbare kogels wilden verspillen moesten de gevangen op hun knieeen voor een gat gaan zitten waarna ze, met een voorwerp dat voor handen was, werden doodgeslagen en in het gat werden gegooid. Om vervolgens de geur te bestrijden en diegenen te doden die niet door de klap werden gedood werden ze overgoten met chemicalieen. Deze praktijken gebeurden door heel Cambodja en er wordt geschat dat in totaal 1.7 miljoen mensen zijn gedood door Pol Pot en de Khmer Rouge. Bij het bezoek aan S21 en de killing fields word deze treurige geschiedenis in beeld gebracht en als je ooit naar Cambodja gaat is dit zeker een bezoek (alhoewel geen fijn bezoek) waard. En mocht je, je afvragen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Cambodja was min of meer afgesloten van de buitenwereld door oorlog en landmijnen en ook binnen het land werden alle praktijken strikt geheim gehouden. Het was pas later bij de bevrijding en nog weer later bij opgravingen van plekken zoals de Killing fields dat de waarheid aan het licht kwam.

Een indrukkwekkend bezoek dus in Phnom Penh...maar het was twee dagen later ook tijd om verder te gaan naar het volgende land en mijn laatste stop voordat ik terug ga naar Thailand...Laos! Ik ben inmiddels in Vientiane (de hoofdstad) en mijn eerste indruk is fijn. Ik moet zeggen dat ik de Cambodjanen toch een stuk minder vriendelijk vond dan de landen die ik tot nu toe heb bezocht dus het is daarom wel goed om weer in een rustiger en vriendelijker land te zijn. Morgen ga ik verder naar Luang Prabang waar ik alleen nog maar hele positieve verhalen over heb gehoord dus ik heb er zin in! Ow en misschien leuk om nog even te vermelden...ik ben inmiddels kippenmiljonair. In Laos betalen ze namelijk in kip en vandaag heb ik 1.500.000 kip gepind dus ben ik officieel miljonair. Toch wel een leuk gevoel!

xxx