Van hier tot Tokio

De afgelopen twee weken hebben Roos en ik doorgebracht in Nepal. En zoals Maaike me al had verteld :) is Nepal letterlijk en figuurlijk een verademing na het drukke India! Maar ik zal even bij het begin beginnen want we hadden India nog niet verlaten...

In Noord India mochten we dan wel een andere kant van India hebben leren kennen dan in het zuiden en ik snap de haat liefde verhouding die veel mensen hebben met het land, maar ik vond India' all in all' toch heel erg meevallen en op het Delhi incident na hebben we ook geen grote 'problemen' gehad tijdens het reizen. Met nog een avond en een dag over in India dachten we er dus mooi zonder kleerscheuren vanaf te komen, maar niets was minder waar. De laatste avond in ons hotel in Varanasi kregen we een discussie met de man van de receptie over een scheurtje dat in ons 1000 briefje zou zitten. Wij waren het er niet mee eens want het briefje was eerst meegenomen naar het restaurant boven en toen het vervogens terug kwam wilden ze het niet aannemen omdat er dus een scheurtje in zat (in India doen ze heel moeilijk over briefjes die een beetje beschadigd zijn). Maar aangezien het briefje eerst uit ons zicht was verdwenen konden wij hier niet mee akkoord gaan want dit is een truck die door sommige mensen wordt gebruikt om geld te wisselen. Maar de beste meneer van de receptie wilde absoluut niet luisteren naar ons verhaal en bleef maar zeggen dat wij hem een nieuw briefje moesten geven. Hij werd alsmaar kwader op ons en begon te drijgen met ons op straat gooien, de politie bellen en uiteindelijk beschuldigde hij ons zelfs van oplichterij. Nou toen was de maat bij mij en Roos vol en zijn we weg gelopen naar onze kamer om te bedenken hoe dit verder aan te pakken want met de meneer viel duidelijk niet meer te redeneren en wij waren ondertussen ook behoorlijk kwaad. Gelukkig was er een engelse jongen bij de receptie die alless had gehoord en terwijl wij op onze kamer waren had hij blijkbaar geprobeerd ons punt aan de receptieman uit te leggen. Dit lukte hem uiteindelijk want 10 min later stond de jongen met de receptieman voor onze kamer en heeft de man van de receptie zijn verontschuldigingen aan ons aangeboden. Dit was wel heel fijn en we voelden ons al meteen een stuk beter, daarentegen is het wel frustrerend dat hij niet naar ons wilde luisteren (je gaat je toch automatisch afvragen of het is omdat wij vrouw zijn) en vind ik dat je onder geen beding je klanten zo mag behandelen dus dat heb ik hem nog wel even duidelijk gemaakt. Dit was dus een fijne afsluiting van onze laatste avond in India, but little did we know....

De volgende ochtend zouden we vroeg met een toeristenbus naar Nepal vertrekken. Dus om half 8 stonden we netjes klaar bij 'Paul travels' vanwaar onze bus vertok. Omdat we met zo weinig toeristen waren die ochtend (14 in totaal) vertelde Paul, zo heb ik onze Indiase bus man maar gedoopt, dat we niet met de grote bus gingen maar met een keinere. Oke prima geen probleem dachten we. Een half uur later arriveerd er een Jeep voor onze neus, dus wij denken dit kan niet voor ons zijn want daar passen nooit geen 14 mensen in. Maar Paul verteld ons doodleuk dat dit toch wel echt ons transport is voor de 8 uur durende reis naar de grens en dat we er toch echt wel in moeten passen met 14. Nou mijn mond viel open van verbazing want dit ging nooit passen en bovendien was dit een heel stuk oncomfortabeler dan een grote bus dus dan moet er toch op zijn minst compensatie zijn in de prijs. Ik probeerde dit op mijn alleraardigst aan Paul uit te leggen, maar ik kwam er al snel achter dat het hem helemaal niets kon schelen dat we er niet in pasten en dat hij al helemaal geen korting ging geven. Ik ben in mijn hele leven nog nooit iemand tegen gekomen die zo'n lak heeft aan zijn klanten of alles wat voor een normaal mens toch als redelijk moet klinken. Het kwam er op neer dat dit het vervoer was dat wij konden nemen en anders konden we ons geld terug krijgen, geen andere opties en toen Paul merkte dat wij alle 14 toch echt hier niet mee akkord gingen en niet in de auto wilden liep hij gewoon weg naar zijn kantoor en is daar niets gaan zitten doen, leaving us 14 bewildered and without a clue how to solve this, cause the simple fact was that we were not going to fit. Nou mijn bloed kookte echt tot aan mijn oren maarja wat doe je eraan. Na enig overleg tussen ons allemaal en inmiddels al met al een uur verder besloten een stel om hun geld terug te vragen en een andere manier te zoeken om in Nepal te komen. Roos en ik wilden natuurlijk eigenlijk helemaal niet meer met Paul travels, maarja we moesten ook naar Nepal die dag dus we hadden niet veel keus. Met nog 12 mensen over zijn we toen toch maar in de Jeep gekropen en dit paste echt nog maar net en natuurlijk verre van comfortabel. Maar we konden eindelijk opweg naar Nepal! De reis verliep opzich voorspoedig maar zo'n vier uur voor de grens begon ik me steeds slechter en misselijker te voelen. Het was al niet echt comfortabel in de jeep en na het gedoe van de avond ervoor, het gedoe van die ochtend en mijn misselijkheid was ik wel echt helemaal klaar met India. Uiteindelijk kwamen we tegen de avond eindelijk aan bij de grens maar ik voelde me ondertussen goed ziek en zodra ik uit de auto stapte merkte ik dat het echt niet meer ging en moest ik toch echt overgeven. Het was bijna alsof ik alle narigheid nog letterlijk achter wilde laten in India want 10 min later voelde ik me een stuk beter en kon ik samen met Roos veilig de grens oversteken.

Nepal voelde dus al vanaf de eerste minuut als een opluchting en na nog 40 min met de taxi kwamen we rond 9 uur 's avonds eindelijk aan in Lumbini, ons eerste stop in Nepal. Lumbini is een klein dorpje in het zuiden van Nepal en de geboorteplaats van Buddha. De plek waar hij geboren is en het omliggende land is een unesco world heritage site en bestaat uit een bonte verzameling van kloosters en tempels van allerlei geloven. Het was heel mooi om dit allemaal te bezoeken en een fijne start in Nepal. Na een paar dagen was het tijd om verder te gaan. We konden bij ons hotel een tourpackage boeken voor drie dagen in Chitwan National park en dit leek ons een goede volgende bestemming. Na een lange busrit en 4 bussen verder kwamen we aan bij ons guesthouse aan de rand van het National park. Het was er meteen relaxt en het bleek dat we een leuke groep hadden voor de komende dagen dus het was meteen gezellig. We hebben onder andere een nature walk gedaan, een toer door het bos op de rug van een olifant en de lokale dans en zang gezien. Ik wilde nog wel langer blijven maar na drie dagen was het alweer tijd om verder te gaan naar Pokhara.

Pokhara is een toeristische stad aan de voet van het Himalaya gebergte. We kwamen de dag voor Holi aan en daardoor zaten veel hotels als volgeboekt, maar na wat te hebben gezocht vonden we een mooie kamer met uitzicht over de bergen. De volgende dag was het dus Holi, een hindoe feest waarbij overwinning op het kwaad en broederschap worden geviert door het strooien met gekleurd poeder. Het begint 's ochtends al, er zijn optochten van mensen met muziek en iedereen loopt rond met gekleurd poeder, wenst elkaar Happy Holi en smeerd elkaar in met kleuren. Roos en ik stonden er voor het ontbijt dus al mooi gekleurd op en de dag eindigde met een muziekfestival midden op straat. Een hele leuke dag. Verder hebben we in Pokhara geparaglide. Op een heldere dag heb je dan een prachtig uitzicht over de bergen maar helaas was het die dag, net als bijna alle dagen in het voorjaar, behoorlijk bewolkt. Helaas konden we dus niet heel ver kijken, maar het paragliden zelf was echt een adembenemende ervaring!

Na een aantal dagen in Pokhara zijn we met de bus naar Kathmandu gegaan. Dit ligt maar zo'n 200 km verderop maar door het berglandschap duurde de reis alsnog 8 uur. De reis was echter best comfortabel en het uitzicht maakt alles meer dan goed. 'S middags kwamen we aan in Kathmandu. Kathmandu is de hoofdstad van Nepal en ligt in de Kathamndu vallei die bezaait is met oude dorpen, heilige plekken en tempels. Veel om te bekijken en mijn laatste vijf dagen in Nepal hebben we gevuld met een bezoek aan de middeleeuwse steden Bhaktapur en Patan, Boudha met Azie's grootste stupa, de ' Monkey Temple' en Kathmandu's Durbar square. Meer dan genoeg architectuer en religie voor 'a lifetime' dus of in ieder geval voor de komende tijd. Daarentegen heb ik wel het gevoel dat ik een belangrijk deel van Nepal heb gemist, namelijk de bergen. Veel mensen bezoeken Nepal om door de bergen te trekken, maar door tijdsgebrek en outfitgebrek heb ik dat helaas niet kunnen doen. En doordat het in het voorjaar vaak bewolkt is rond de bergtoppen hebben we eigenlijk de gehele tijd dat we hier waren, te voet, in de bus of met het paragliden geen echt uitzicht gehad op de Himalaya. Dit vind ik wel heel jammer maar dat moet dan maar een goed excuus zijn om nog een keer een bezoek te brengen aan dit prachtige land!

Zoals verwacht zijn mijn laatste twee weken in Nepal voorbij gevlogen en zit het er voor Roos en mij samen alweer op helaas. Morgenmiddag vlieg ik terug naar Delhi in India en blijft Roos achter in Nepal. Na een overnachting in Delhi vlieg ik dan donderdagavond laat naar Tokio waar ik, als alles goed gaat, vrijdagavond rond 8 uur lokale tijd arriveer. Het is nog wel een beetje onwerkelijk en ook wel spannend om nu alleen verder te reizen, maar ik heb er vooral ook wel heel veel zin in!