Tokyo!

Ik realiseerde me deze week dat ik alweer halverwege mijn Japanreis ben en dat dus ook vijf van mijn zes maanden er op zitten. Een raar gevoel omdat het helemaal niet voelt als vijf maanden en het dus ook voelt alsof vier weken nog maar een week zijn. Maar goed gelukkig zijn er nog vier weken over dus moet ik daar optimaal gebruik van maken. Morgen vertrek ik van Tokyo naar Kyoto waar ik een week zal verblijven. Van Kyoto ga ik dan naar Hiroshima (ja die van de atoombom) en Miyajima. Daarna keer ik weer terug naar Tokyo om daar mijn laatste paar dagen in Japan door te brengen. Maar de afgelopen weken heb ik natuurlijk ook niet stil gezeten!

Na mijn eerste week bij de taalschool kwam ik erachter dat het lesprogramma toch niet helemaal aansloot bij wat ik wilde. Het programma is vooral bedoelt voor mensen die hier in Japan willen wonen en werken en niet zo zeer om snel de basics te leren. Dus heb ik besloten om na een week te stoppen met de lessen en mijn tijd en geld aan 'betere' doelen te besteden en ze zeggen tenslotte niet voor niets dat je een taal sneller op 'straat' leert dan in een klaslokaal. Bovendien zijn er in Japan een hoop gratis lessen voor beginners te vinden dus ben ik daar inmiddels een paar keer heen geweest, tja ik blijf toch een Nederlander.

Maar de tijd die ik overhield heb ik wel gevuld met een aantal andere typische Japanse dingen. Zo heb ik inmiddels heel wat sushi, noodles, rijst en okonomiyaki (soort kruising tussen pizza en omelet) op en al heel wat izakaya (typisch japans restaurant/bar) van binnen gezien. Ook ben ik naar een cat cafe geweest, ja inderdaad een cafe waar katten rond lopen en ook typisch Japans want dit land is echt gek van katten en honden. Het is niet ongewoon om op straat kinderwagens vol met katten en honden tegen te komen en als je het park ingaat stikt het er van de japanners met kleine hondjes in (rare) outfitjes. En natuurlijk karaoke! Karaokebars zitten hier echt letterlijk op elke straathoek dus je hoeft nooit ver te lopen. Net als de Starbucks overigens (en nog tien andere koffieketens) want Japanners zijn niet alleen gek op (groene) thee maar nog veel gekker van koffie. Het is hier in Tokyo, en dan overdrijf ik absoluut niet, heel gewoon om twee Starbucks per straat te hebben. Verder heb ik een Ecuador cooking workshop bijgewoond wat wel grappig is als je eigenlijk in Japan bent om meer over Japan te leren. Het thema van de afgelopen weken was echter wel feesten want Tokyo heeft zoveel leuke wijken om uit te gaan en aangezien het een megastad is, is er altijd wel wat te beleven! Bovendien lenen Afrika, India en Nepal zich niet zo heel goed voor het uitgaan dus had ik wat in te halen. Het uitgaan is hier eigenlijk net als thuis met als enige verschil dat Tokyo verschrikkelijk duur is, een biertje kost al snel 8 euro en als je naar een grote club wil is het heel normaal dat je 2500 yen (20 euro) entree betaald. En dat is voor vrouwen want mannen betalen meestal nog meer (3500 yen), toch fijn om dan vrouw te zijn.

Inmiddels heb ik ook redelijk wat van de Japanse cultuur meegekregen en ik moet zeggen dat het uitermate fascinerend maar ook af en toe tot frustratie lijdt. Even wat feitjes op een rij. Er zijn heel wat dingen waar Japanners van houden en niet met uitzondering helemaal wild voor gaan zoals gezegd zijn ze gek van karaoke, katten en kleine hondjes, groene thee (echt alles wordt hier van gemaakt: snacks, cake, taart, mc shakes en mc flurry, melk, chips enz. als het maar groen is dan staan ze ervoor in de rij) en koffie maar ook van: pannenkoeken, schattige dingen (kleren, knuffeltjes, accesoires enz.), iphone 5 (je vind hier bijna geen ander merk), gadgets, arcades (zitten ook op elke straathoek), japanse muziekbandjes, anime, sweets, rare tv programma's, alcohol en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Het komt er op neer dat als het maar schattig, groen of een gadget is dan verkoopt het hier wel. Over in de
rij staan gesproken, japanners houden ervan, het is niet ongewoon dat er een twee uur durende wachtrij voor een restaurant staat en mensen worden zelfs betaald om in de rij te gaan staan zodat andere mensen aansluiten. Zoals meer Aziatische culturen zijn ook de japanners over het algemeen nogal volgzaam en de cultuur is er een van samenhorigheid en volgzaamheid. Regels zijn hier belangrijk en worden strikt opgevolgd. Dit heeft veel positieve resultaten want de mensen hier zijn heel erg beschaafd en superbeleefd, er is weinig criminaliteit en zal je bijvoorbeeld niet snel iemand door rood zien rijden of lopen. Het kan daarentegen ook tot frustratie lijden als er bijvoorbeeld een beslissing moet worden genomen moet iedereen hier bij betrokken worden en instemmen wat erg lang duurt en zeer ineffectief is (vooral in het bedrijfsleven). Ze zeggen niet graag nee dus ze geven je liever een fout antwoord dan geen antwoord en sta ik altijd heel ongeduldig voor een rood stoplicht te wachten terwijl er geen auto aankomt (geloof me je voelt de groepsdruk om te wachten want niemand steekt over!). En ook al zijn Japanners heel beleefd en zullen ze je altijd proberen te helpen, tegelijkertijd is het heel moeilijk om echt contact te leggen want ze hebben toch heel erg hun eigen cultuur en zijn ondanks de algehele samenhorigheid ook heel erg gesteld op hun privacy. Plus het probleem dat heel weinig japanners genoeg engels spreken om een gesprek te kunnen voeren en mijn Japans van het niveau 'mijn naam is en ik kom uit' is, dus al met al is dat vaak best lastig.

Maar los van de paar kleine frustraties heb ik echt een te gekke tijd gehad de afgelopen weken in Tokyo! Er is zo veel te doen en te zien en ik heb zoveel nieuwe mensen ontmoet dat ik het stiekem een beetje jammer (en ook een klein beetje spannend) vind om morgen weg te gaan. Ik kom natuurlijk nog terug naar Tokyo voor de laatste paar dagen, maar ik voel me hier zo thuis dat het veel makkelijker zou zijn om mijn tijd lekker comfortabel hier door te brengen. Maar tegelijk heb ik nu ook wel genoeg gezien van Tokyo en heb ik ook wel heel veel zin om morgen verder te gaan!